Het hebben van compassie voor zichzelf is echt niet anders dan het hebben van compassie voor anderen. Denk eens na over hoe de ervaring van compassie voelt. Ten eerste, om compassie voor anderen te hebben moet je merken dat ze lijden. Als je die dakloze op straat negeert, kun je geen compassie voelen voor hoe moeilijk zijn of haar ervaring is. Ten tweede, compassie houdt in dat je je bewogen voelt door het lijden van anderen, zodat je hart reageert op hun pijn (het woord compassie betekent letterlijk “lijden met”). Wanneer dit gebeurt, voel je warmte, zorgzaamheid en het verlangen om de lijdende persoon te helpen op een bepaalde manier. Het hebben van compassie betekent ook dat je begrip en vriendelijkheid biedt aan anderen als ze falen of fouten maken, in plaats van ze hard te veroordelen. Tenslotte, wanneer je compassie voelt voor een ander (in plaats van alleen maar medelijden), betekent dit dat je je realiseert dat lijden, falen en onvolkomenheden deel uitmaken van de gedeelde menselijke ervaring. 

Zelfmedelijden houdt in dat je op dezelfde manier naar jezelf handelt als je een moeilijke tijd hebt, faalt of iets opmerkt wat je niet leuk vindt aan jezelf. In plaats van alleen maar je pijn te negeren met een “stijve bovenlip” mentaliteit, stop je om jezelf te vertellen: “dit is echt moeilijk op dit moment, hoe kan ik troost en zorg voor mezelf vinden in dit moment?”.

In plaats van genadeloos te oordelen en jezelf te bekritiseren voor verschillende onvolkomenheden of tekortkomingen, betekent zelfmedelijden dat je vriendelijk en begripvol bent wanneer je geconfronteerd wordt met persoonlijke tekortkomingen – wie heeft er immers ooit gezegd dat je perfect zou moeten zijn?

Je mag proberen te veranderen op een manier die je in staat stelt om gezonder en gelukkiger te zijn, maar dit wordt gedaan omdat je om jezelf geeft, niet omdat je waardeloos of onacceptabel bent zoals je bent. Misschien wel het belangrijkste is dat het hebben van medeleven met jezelf betekent dat je je menselijkheid eert en accepteert. De dingen zullen niet altijd gaan zoals je wilt. Je zult frustraties tegenkomen, er zullen verliezen optreden, je zult fouten maken, tegen je beperkingen aanlopen, tekort schieten in je idealen. Dit is de menselijke conditie, een realiteit die we allemaal delen. Hoe meer je je hart openstelt voor deze realiteit in plaats van er voortdurend tegen te vechten, hoe meer je in staat zult zijn om compassie te voelen voor jezelf en al je medemensen in de ervaring van het leven.